Cienfuegos

12 februari 2020 - Cienfuegos, Cuba

De volgende dag om 8 uur opgestaan, spullen weer gepakt, ontbeten en ik ging op pad richting het Viazul busstation (nationale bussen die tussen de grotere steden rijden, erg handig voor toeristen). Gelukkig kon ik euro’s wisselen voor CUC’s (de peso’s convertibles, het geld voor toeristen), en hoefde ik niet om te lopen naar een wisselkantoor. Met de koffer aan m’n hand op naar het busstation. Hier had ik om 9.30 uur met Isabelle afgesproken, een Rotterdamse geneeskundestudente die net haar stage had afgerond. Zij wees me de weg op het station, dat was erg prettig. Van tevoren had ik online kaartjes gekocht voor de bus naar Cienfuegos, maar door m’n 1,5e dag vertraging kon ik deze niet meer gebruiken en was het niet meer mogelijk online te kopen. Helaas bleek de bus vol te zitten, maar in Cuba zijn er andere, wel iets duurdere, mogelijkheden qua vervoer: de Taxi Collectivo! Dit is een taxi die je deelt met meerdere mensen, zodat de prijs voordeliger is. Zo belandde ik met 2 Franse zussen van middelbare leeftijd in een taxi samen met een tourguide, die 2 klanten op moest halen in Cienfuegos. De taxichauffeur was niet al te snugger, want hij besloot dwars door Havana te rijden met zijn airco op standje max, terwijl hij wist dat z’n tank bijna leeg was. In Cuba is op dit moment een tekort aan brandstof door het embargo met Amerika. De benzine komt uit Venezuela, maar door de moeilijkheden met Amerika, komen de boten met brandstof te laat of niet meer. Dus je raadt het al: de auto begaf het en we stonden stil langs een uitvoegstrook naast de snelweg. De snuggere taxichauffeur had nog een lege tank liggen in de achterbak, en hij dacht hier nog wel wat uit te kunnen vissen. Net genoeg voor de rit naar het tankstation, waar we echt bijna waren. Maar natuurlijk lukte dit niet, waardoor hij moest meeliften met een andere taxi en al snel terugkwam met een volle tank. Nu kon de reis eindelijk beginnen (met de Cubaanse muziek op volume 100)! Eenmaal Havana uit is het eigenlijk een best saai stuk naar Cienfuegos, wat aan de zuidkust ligt. De snelweg is een recht stuk, langs uitgestrekte velden met exotische bomen. Op de snelweg is het heel rustig. De taxi sjeesde over de weg (z’n snelheidsmeter deed het niet), en op een gegeven moment haalden we zelfs de bus in, die veel eerder was vertrokken dan wij. Langs de snelweg lopen gewoon mensen die wachten op de bus, of aan het liften zijn. Ook is het niet raar om een paard en wagen in te halen. Naarmate we Cienfuegos naderden, zagen we de suikerriet velden steeds meer verschijnen. Ook veel propaganda van de revolutie/Fidel Castro/Che Guevara/socialisme langs de weg. Af en toe trapte de chauffeur op z’n rem, vanwege gaten in de weg, een auto die in de weg reed of een snelheidscontrole punt. Na een rit van 2,5 uur kwamen we dan eindelijk in Cienfuegos! De Franse dames werden afgezet bij hun Casa Particulares (zie je hier bijna alleen maar, soort B&B bij Cubanen thuis). Ik werd naar een Casa gebracht, die zaken deed met de tourguide. Een heel leuk huisje met een mooie kamer en tuin. Nog even wat van de prijs af kunnen halen, en ik was gesetteld! De taxichauffeur bracht me nog even iets terug naar het busstation, zodat ik alvast een ticket kon reserveren voor morgen naar Trinidad. In de rij raakte ik meteen aan de praat met een Oostenrijks meisje, Sophie. Zij was op reis met haar vriend, maar die lag nog even een middagdutje te doen. Nadat ik een busticket had gereserveerd, gingen we samen naar Parque José Marti, het hart van de stad. Daar wist zij een leuk tentje met goedkope Mojito’s, dus mijn eerste mojito werd een feit! Even later voegde haar vriend Fabian zich bij ons, en gingen we samen eten in een super lekker tentje. We hadden platanos (toast van gebakken banaan), taco, croquettas, en rijst met vis en garnalen. Heel lekker! En er stond zelfs Heineken bier op tafel. Na het eten zeiden we elkaar gedag, want ik moest de andere kant op. Om bij mijn Casa te komen moest ik de Malecon (boulevard) over, wat de plek is met internet. Dus eindelijk kon ik jullie laten weten dat ik nog leefde :p Eenmaal thuis lekker gaan slapen, om vervolgens om 4 uur ‘s nachts weer wakker te worden en amper meer kunnen slapen. Thanks jetlag...