Havana 3

Voor dinsdag had ik via Carmina mijn eerste Spaans lessen geregeld. Het huis van de lerares was 30 min lopen, maar ik ging wat eerder weg om wat te wandelen door de wijk Vedado, die enorm is. Vedado betekent verboden, omdat het hier verboden was voor arme werklieden om te wonen. Dat is ook wel te zien aan de meeste huizen, want er zijn veel mooie, grote en vrijstaande. Bij een bakkerijtje had ik wat cakejes gehaald voor lunch Cubanen houden van hun suiker, ik heb zelfs mensen suiker in hun vruchtensap zien doen. Op weg naar het huis van de lerares stond er een tankwagen langs de weg waar mensen hun water konden halen, en flessen met poederachtige frisdrank konden vullen. Ik nam even plaats in het John Lennon park. The Beatles, en vooral John Lennon, kwamen naar Cuba voor inspiratie, maar werden ook verbannen in de jaren ‘60 en ‘70. Om 1 uur begon m’n Spaans les. De lerares heet Aidee, 83 jaar (niet aan haar te zien, behalve dat ze echt beroerd loopt vanwege versleten knieën). 40 jaar heeft ze lesgegeven op de universitaire faculteit voor talen, waar ze Spaans gaf aan buitenlandse studenten. Daarvan kent ze Carmina ook, want die werkte ook op de universiteit. Ooit is ze begonnen met het studeren van pedagogiek, maar in haar eerste jaar (1957) werden de universiteiten gesloten door Batista (de laatste corrupte pro-Amerikaanse president). Toen de revolutionairen hem hadden verdreven, openden de universiteiten weer. Echter werkte Aidee toen op een basisschool, was net zwanger van haar 2 kind en besloot dus nog even te wachten met studeren. Uiteindelijk is is ze in 1963 een studie begonnen tot Spaans docente. Dit deed ze in de avonduren, want overdag werkte ze nog op de school en moest ze zorgen voor haar 3 kinderen. ‘s Avonds was haar man weer thuis en kon ze naar studie. Sinds haar 76e is ze met pensioen, en heeft ze af en toe nog een student in huis voor wat lessen. Ik ben op dit moment de enige, dus ik kan haar gewoon opbellen en een afspraak maken wanneer ik zou kunnen. De lessen zijn 2 uur, het eerste uur grammatica en het 2e uur conversatie (ik lees een kort artikel voor over een bepaald onderwerp, bijvoorbeeld onderwijs of gezondheidszorg in Cuba, Aidee ligt het wat meer toe, en vervolgens moet ik vertellen hoe het in Nederland geregeld is). Ik heb zelfs huiswerk haha. Aidee kent maar een beperkt aantal woorden in het Engels, dus als ik een woord niet ken, omschrijft ze het in het Spaans. Om 3 uur was de les afgelopen en ging ik Vedado weer in richting de kustlijn, de 6km lange Malécon. Onderweg nog een lekker vruchtensapje gehaald, internet opgezocht en vervolgens plaatsgenomen op de grote betonnen balustrade langs de Malécon en Caribische oceaan. Daar kon ik mooi m’n huiswerk maken in de middagzon, en werd natuurlijk ook nog even toegezongen door Cubaanse muzikanten die daar wat geld proberen te verdienen. Ik zat precies goed om om half 7 de zonsondergang te zien. Vervolgens in een vegetarisch, modern, maar niet duur, restaurantje wat gegeten en de tocht naar huis ingezet. Ik had al aardig wat kilometers in de benen. Thuis even gedoucht en weer op pad, maar dit keer de andere kant op van de stad richting het historische Habana Vieja (oude Havana), waar alle monumentale gebouwen, imposante hotels en vele andere monumenten staan. Dit deel van de stad is daarom ook lekker toeristisch. Ik had afgesproken met Elvis (de jongen die ik ontmoet had in Santa Clara, maar die in een buitenwijk van Havana woont). We spraken af bij het Capitolio, een van de meest bezochte attracties. De bouw startte in 1926 en werd geleid door een Amerikaans bedrijf. Het duurde 3 jaar, 3 maanden en 20 dagen, voltooid door 5000 werkers, kosten van 17 miljoen dollar. Het is niet een exacte replica van het Capitool in Washington, maar is 1m langer, breder en hoger, en schijnt meer details te hebben. Tot 1950 was het het grootste gebouw in Havana. Tot de revolutie in 1959 zat de regering in het gebouw, maar daarna werd het gebouw verwaarloosd. In 2013 besloot de regering het langzaamaan te gaan restaureren. In het donker, met verlichting, was het erg imposant om te zien! Natuurlijk ga ik het zeker ook nog eens zien met licht. Naast het Capitolio zijn veel luxe hotels gelegen. Op het dakterras van Hotel Inglaterra speelt elke avond een salsaband, en hier komen niet alleen toeristen, maar ook Cubanen. Elvis en ik hebben er een mojito gedronken en gedanst. Om 12 uur was het afgelopen en liepen we over Paseo del Prado (deed me een beetje denken aan de Ramblas in Barcelona) richting de Malécon. Na een nachtsnack, maar teruggelopen naar huis langs de busroute (je kan de bus op elk punt langs de weg gewoon laten stoppen), maar die is nooit langsgereden toen ik al thuis aankwam. De volgende ochtend maar even uitgeslapen en m’n benen wat extra rust gegund, want woensdag had ik weer 2 uur les gepland. Het was een warme dag, dus maar op tijd weggegaan weer om met een Cubaans tempo rustig te wandelen en zoveel mogelijk in de schaduw. Het huis van Aidee is gelukkig lekker koel, dus op het heetst van de dag zat ik binnen. Daarna weer richting huis gelopen, even wat spullen gedumpt, en richting het oude centrum weer afgesproken met m’n Cubaanse mattie. Het is best een opluchting om met een Cubaanse gozer over straat te lopen, aangezien je dan niet zo wordt ‘lastig gevallen’ door de meer domme, wanhopige types. Nog een voordeel: ik heb al wat goede zinnen geleerd om te de mond te snoeren. ‘Dejame tranquilla, pinga’ (laat me met rust, pik) en ‘no quiero taxi, cojones’ (ik wil geen taxi, klootzak) zijn zeer effectieve zinnen om te gebruiken. De Cubaanse mannen zijn er stil van, en er wordt zelfs getwijfeld of je geen Cubaan bent haha. Een x was een taxichauffeur zelfs zo onder de indruk dat ik het zei, dat hij Elvis lachend toejuichte met ‘enseña la, enseña la’ (leer het haar, leer het haar!). Ondanks het gebruik van scheldwoorden moeten de Cubanen er dus nog steeds om lachen, maar snoer ik ze wel even de mond. We liepen door een ander stuk van Vedado en kwamen langs het enorme nationale ziekenhuis waar we even naar binnen glipten. Het zag er modern uit, maar ik kon natuurlijk niet zomaar een afdeling oplopen. Vervolgens een ander deel van de Malécon ontdekt en het nationale hotel van Cuba bezocht. Daar dronken we een mojito en piña colada (m’n favoriet) tot de zon was ondergegaan. Richting mijn huis kwamen we langs veel restaurants, Vedado is een leuke, hippe wijk. Maar deze restaurants zijn heel touristisch en veeeel te duur! Meestal eet ik voor 3-7 CUC (eten+drinken), maar hier kom je prijzen tegen van 17 CUC voor alleen een simpele maaltijd. Gelukkig op weg naar huis, vlakbij het mooie universiteitsgebouw, een superleuk Cubaans restaurant tegengekomen, genaamd ‘Locos por Cuba’ (gek op Cuba). Heerlijk gegeten, hier ga ik zeker nog terugkomen, want het was gewoon normaal geprijsd ook, had een leuke sfeer en is dichtbij m’n huis. Goede afsluiter van de dag! Niet meer gaan stappen, want ik moest echt nog even aan de slag voor studie en m’n tas pakken voor Viñales morgen. Heerlijk om gewoon met rugzak te reizen en m’n koffer achter te kunnen laten bij Mercedes en Alberto in de mooie, speciale wereldstad Havana.