Baracoa 1

6 uur de wekker, half 7 buiten om naar de bus te lopen. De 2 Ierse meiden gaan ook naar Baracoa, dus ik ging met hun. Helaas kreeg ik op het station het super verdrietige nieuws over Pip, dus de busrit was vooral gevuld met verdriet. Desondanks was het wel een hele mooie rit langs de kust met wilde zee en door de bergen. Baracoa is een kustplaatsje helemaal in het oosten van Cuba. Het staat bekend om lekker eten, cacao/chocolade. Het is de eerste gestichte stad van Cuba in 1511. De schepen van Christoffer Columbus kwamen toen hier aan en troffen de indianen. 4 jaar geleden heeft orkaan Matthew het stadje nogal verwoest, waardoor veel huizen opnieuw opgebouwd moesten worden. Eenmaal aangekomen op het station na een snellere rit dan verwacht (5 uur) kregen we een lading aan mensen over ons heen die danwel een taxi of een Casa aanboden. Maar ik had al een hostel geboekt, en de Ierse meiden gingen met me mee. We moesten 1,5e km lopen door het stadje en het viel al gelijk op dat het er ‘rijker’ en nieuwer uitzag dan alle andere steden tot nu toe. Bij de Casa aangekomen, werden we begroet door Yonel, de huisbaas, zijn vrouw Kirenia en hun zoontje Siam. En oh ja, de papegaai Chici! Deze kent meer dan 1000 woorden, maar tegenover vreemdelingen is hij nogal verlegen haha. Het huis is voor Cubaanse begrippen groot met 3 verdiepingen. Onze kamer is op een eigen verdieping. Ze hebben ook een mooi dakterras. Yonel was super gastvrij en vriendelijk. Via hem regelden we gelijk een excursie voor morgen, en konden we geld wisselen tegen een veel betere koers dan bij de Cadeca (€1 : 1,10 CUC ipv 1,05 CUC). Om half 3 waren we weer klaar om op pad te gaan. Langs de kustlijn lekker gegeten in een restaurantje. Vervolgens naar het ‘chocolade museum’ gelopen en een Cubaanse chocomelk gedronken. Het centrum van de stad is erg knus en gezellig, en we werden alweer uitgenodigd voor een feest vanavond. Nog naar een uitzichtpunt gelopen voor een mooie blik over de stad, en even wat snacks gehaald in de supermarkt. Goede supermarkten in Cuba zijn erg lastig om te vinden. Meestal staat meer dan de helft van de schappen leeg, maar hier was er eindelijk een goed gevulde. Niet dat het assortiment uitgebreid is zoals bij ons, maar toch prettig om iets meer keuze te hebben. Wat er eigenlijk altijd wel te verkrijgen is, zijn olie, groenten in blikken van >1 liter, en rum. Water is dan weer moeilijk te vinden, wat wel vervelend is. Even teruggelopen naar de Casa voor een douche en relaxen. Om 8 uur nog ergens wat gegeten, en daarna nog even naar het centrale plein gelopen. We werden aangesproken door een Cubaan, Simon, die werkt als psycholoog. Hij kon goed Engels, had ook 2 jaar in Australië gewoond. Hij verdient 44 CUC per dag (ong €46-48), en heeft nog een tweede bedrijfje (motortaxi) wat hij illegaal doet, zodat hij zijn geld gewoon kan houden wat hij daarmee verdient (ong 200 CUC per maand). Zijn huis is in principe gratis. De problemen die hij in zijn werk als psycholoog ziet, zijn voornamelijk vrouwen met trauma’s van geweld/misbruik, en alcohol/marihuana verslaafden. Marihuana is eigenlijk illegaal, en je kan er 20 jaar voor in de gevangenis raken, maar we werden op het plein al uitgenodigd om naar een marihuanabar te gaan. Doordat Baracoa een plek is waar veel buitenlandse schepen komen voor handel, is het mogelijk marihuana te smokkelen. Sommige mensen hebben een eigen plantage hier. Toen we Simon vroegen wat hij nou van het communisme vindt, bleef hij aardig neutraal: elke systeem heeft z’n valkuilen. In theorie klonk het goed, maar in de realiteit werkt het toch anders. Het verschil tussen arm en rijk is alsnog heel groot in Cuba, ondanks dat iedereen een huis, onderwijs en gezondheidszorg heeft. Na dit interessante gesprek zijn we naar de Casa gegaan en gaan slapen.