Cayo Coco 2

Zondag was het weer ietsje beter, maar nog zeker geen optimaal strandweer. Desondanks toch gewoon op een strandbed gaan liggen, met kleding aan, een handdoek om me heen en een boek in m’n handen. Want verdorie, voor het strandleven was ik toch hier gekomen. Gelukkig werd het maandag helemaal goedgemaakt en heb ik m’n pigmentcellen aan het werk gezet. Factor 50 sleept me door de dagen hier (voor nu, heb een fles factor 30 mee voor als de bruine kleur wat meer aanzet). Dinsdag was de mooiste dag en dat kwam goed uit, want ik ging op pad... met een catamaran! Ohja, en een stel gekke, maar ook wat aardige Canadezen. Al snel had ik de gezinnen met irritante kinderen en dikke alcoholisten achter me gelaten op de andere kant van de boot. Maar gelukkig waren er ook nog normale mensen, zoals Dominic met zijn zus en moeder uit Montréal, en Rob, de gescheiden, gepensioneerde, zwaar verbrande/gegrilde Canadees uit Saskatoon. Een zonnige vakantie naar Cuba kwam goed uit voor hun, aangezien het in Canada -15 graden is en in Montréal 30 cm heeft gesneeuwd. Hier op de Cariben is dat wel anders... Op de catamaran werden we vergezeld van kapitein Yazma en schipper Luiz, en vooral de laatste maakte er een feestje van. Ze zouden Cubanen niet zijn als ze een blonde, blanke vrouw geen compliment en gesprek aan zouden bieden, dus dankzij hun kon ik m’n Spaans weer uit de kast halen. En had ik altijd een hulpje om m’n rug in te smeren. Het was een geslaagde dag! We gingen naar 2 snorkelplekken en een mooie zandbank. Daar stond een dikke skippiebal van een vrouw te pronken met een zeester. Arm beest, maar wel cool om er een van dichtbij te kunnen zien! Terug aangekomen in de haven was het niet voor alle Canadezen een makkie om de boot af te komen. Sommigen hadden iets te diep in het glaasje gekeken. Ik denk dat ik de enige was, naast de kinderen (hoewel ik daar m’n twijfels over had), Yazma en Luiz, die geen alcohol op had. De lunch smaakte goed: kreeft! Terug naar het hotel, waar ik toch helaas moest ondervinden dat m’n factor 50 niet voldoende was geweest die dag. Ietwat rode neus, haarlijn, voetruggen en langs de bikiniranden. Gelukkig niet al te heftig, iets beter smeren op de risicovolle plekken. Morgen nog een laatste dag hier op Cayo Coco tussen de dikke, thermoskan dragende, alcoholistische Canadezen (zijn ook prima normale mensen tussen hoor ;p). Ook wel weer grappig om deze kant van Cuba te hebben zien. Krijg je toch weer meer waardering voor de Cubanen.